होकार...!

         
फ्रेंड्स , आज पहिल्यांदा काल्पनिक कथा लिहितेय . या आधी सत्य कथा खूप लिहिल्या . पण काल्पनिक कथेतल हे माझ पाहिलं पाऊल. I hope तुम्हाला हि गोष्ट आवडेल. 
                                     .................................................. …………………………

           अभी आणि प्रियाची ओळख तशी फार जुनी नव्हती. ते दोघ एकमेकांना गेली २ वर्ष कॉलेजमध्ये  बघत होते ……
 अभी तसा शांत स्वभावाचा, उंच, देखणा, हुशार.कॉलेजच्या पहिल्या दिवशी त्याने प्रियाला पाहिलं. प्रिया दिसायला साधीच होती. बडबडी, नेहेमी हसणारी.
          पण अभिच्या आयुष्यात प्रिया वेगळीच जादू करून गेली. रोज तिला कॉलेजला पाहन हा अभिचा सर्वात आवडता कार्यक्रम बनला होता आता! तीच हसण, तिची बडबड, तीच अगदी सहज सगळ्या मित्र-मैत्रीणीना समजून घेण …. तिची प्रत्येक गोष्ट त्याला आवडायची.
          तस पाहिलं तर अभी आणि प्रिया एकमेकांसाठी अगदीच अनोळखी नव्हते . कॉलेज मध्ये काही कामा निमित्त त्याचं बोलन व्हायचं. बाकी वेळा प्रियाशी अगदी मोकळेपणाने बोलणार्या अभिला मात्र प्रियाला आपल्या मनातली गोष्ट सांगायची भीती वाटायची ! ''ती नाही  नाही म्हणाली तर!''या विचारानेच तो बेचैन व्हायचा. अभिला प्रिया आवडते हि गोष्ट अर्थातच अभिच्या सगळ्या मित्रांना माहिती होती. ( ते म्हणतात ना कि मुलाला एखादी मुलगी आवडली म्हणजे ती मुलगी सोडून हि गोष्ट बाकी सगळ्यांना माहिती असते .)
           पण हे अस किती दिवस चालायचं म्हणून शेवटी एकदाचा अभी तयार झाला प्रियाला सगळ सांगायला !
           अभी कॉलेजला पोहोचला तेव्हा प्रिया library त जायला निघाली होती. कॉलेज मध्ये नेहेमी मैत्रिणींच्या गोतावळ्यात असणारी प्रिया फक्त library मधेच एकटी असायची. अभी प्रियाच्या मागे library मध्ये गेला तेव्हा प्रिया तिला हव ते पुस्तक शोधण्यात गुंतली होती. 
         '' हाय प्रिया " अभी.  
           ''हाय'' - प्रिया. 
 थोडा वेळ असाच शांततेत गेला आणि अभी म्हणाला ,
'' प्रिया , माला बोलायचय तुझ्याशी काहीतरी.'' 
 ''…… हो , बोल ना '' प्रिया. 
प्रियाने अभी कडे पाहिलं तेव्हा तो शब्द जुळवण्यात गुंतला होता. 
'' काय रे , बोल ना!" प्रिया. 
'' प्रिया , मी …… म्हणजे ……. माला तू आवडतेस, माझी life partner बनायला आवडेल का तुला ?'' अभी सगळ एका दमात बोलून मोकळा झाला तेव्हा प्रिया त्याच्याकडे बघून हसत होती . 
       तिला तस हसताना बघून अभी गोंधळला तस प्रियाला अजूनच हसू यायला लागल . 
'' अरे अभी, किती उशीर लावलास तू हे सांगायला!'' प्रिया हसू आवरत म्हणाली. 
 '' …पण तू सांगितल नाहीस तरी तुझ्या डोळ्यांनी मला हे कधीच सांगितल होत. मला फक्त हे तुझ्या तोंडून ऐकायचं होत ………. ''
प्रिया बोलत होती तेव्हा अभी तिच्या कडे बघतच राहिला. 
      एव्हाना बराच वेळ झाला तरी प्रिया अजून आली नाही म्हणून अनु, प्रियाची मैत्रीण तिला शोधत library मध्ये येउन पोहोचली होती . 
         अनु आणि प्रिया library च्या दाराशी येउन पोहोचा तेव्हा प्रियाने वळून अभिकडे बघितल आणि ती हसली……
            तिच्या त्या हसण्यामध्ये अभिला तिचा होकार मिळाला होता ………