''कार्टूनच्या जगात हरवलेली पिढी ………. ''

            ही आजकालची  पिढीना सारखा विचार करायला भाग पाडते मला. कधी त्यांच्या शिक्षणात झालेल्या बदलांमुळे तर कधी अजून कशा  मुळे . आज सुद्धा असच झाल. सकाळी वृत्तपत्र वाचताना  मुलांच्या टि. व्ही. पाहण्याच्या वाढत्या प्रमाणाची बातमी वाचली आणि मग ठरवलच आज माझ्या छोट्या भावासोबत टि. व्ही. बघायचा . म्हणजे समजेल तरी हि मुल  एवढ काय पाहतात त्या टि. व्हि. वर . पण तुम्हाला सांगते अगदी अर्ध्या तासातच मला अस वाटल कि मी तो टि. व्ही. तरी फोडावा नाहीतर या कार्टूनच्या channle बद्दल तक्रार तरी दाखल करावी.  
              तुमच्या घरी कोणी लहान मुल आहे का?  असेल तर त्यांच्या सुट्ट्या सुरु झाल्या असतील न? नाही म्हणजे मला विचारायचय कि तुमच्या घरात पण आमच्या घरातलच चित्र आहे का ? कार्टून , व्हिडीओ गेम्स. (वैताग नुसता !). तुम्हाला सांगते  ना मी आताच्या या मुलांना सुट्टी लागली म्हणजे आई - बाबांना वैतागच वाटतो. आणि का नाही वाटणार म्हणा ! अहो, हि मुल  त्या टि.व्ही. पुढून हलायलाच तयार  होत नाहीत. जेवण करताना सुद्धा अर्ध लक्ष त्या टि. व्ही. मधेच असत त्याचं. ( आपण काय खातोय या कडे सुद्धा लक्ष देत नाहीत ते. जेवण पोटात ठुसायचं  काम करतात तेवढ ). 
           म्हंटल आज पाहूच माझा छोटा भाऊ एवढ काय पाहतो त्या टि.व्हि. वर ! ( सारखा त्या डबड्याला चिकटून असतो !) अरे , तुम्हाला सांगते मी, असली घाणेरडी कार्टून असतात ना ती कि विचारूच नका . मला वाटल होत आपण पाहायचो लहानपणी  तशी असतील Tom & Jerry सारखी . पण कसल काय .  अहो, काही काही कार्टून तर मोठ्यांनी पण पाहू नयेत असलेच आहेत त्या पोगो आणि कार्टून नेटवर्क वरचे ! ( ओगि अएन्ड कोक्रोच). त्या डोरेमोन  मध्ये तर त्या एवढ्याश्या पोराची चक्क गर्लफ्रेंड पण आहे! बेन टेन मधले चेहेरे तर इतके विचित्र आहेत कि लहान मुलच काय मोठे पण  घाबरून झोपेतून उठतील. 
            आणि विशेष काय तर  मुलांना हि कार्टून फारच प्रिय आहेत. ( खर म्हणजे त्यांना या कार्टूनच व्यसनच लागलय ). त्यांच्या विरुध्द काही बोलल म्हणजे माझा भाऊ तर खूपच चिडतो.……  आपल्या सुट्ट्या काय सॉलिड असायच्या नाही  का? सुट्ट्या सुरु झाल्या म्हणजे आपला पाय कधी घरात टिकायचाच नाही . आणि घरात असलो तरी भावंडांशी बैठे खेळ खेळायचो.  सागर गोट्या , काचापाणी, बिट्या , आट्या  - पाट्या, लगोऱ्या, डब्बा express, आणि मुलींची भातुकली तर इतकी रंगायची कि विचारूच नका ! आणि एवढे खेळ खेळूनही पुढच्या वर्षाचा अभ्यास असायचा तोही पूर्ण करायचो आपण . 
          आताच्या या मुलांना तर ह्या खेळांची नाव सुद्धा माहित नाही. त्यांच्या सुट्टीच जग फक्त टि.व्हि. आणि कॉम्प्यूटर पुरतच मर्यादित झालाय. आपण टि. व्ही. बघायचो नाही अस नाही म्हणत मी . पण त्याला सुद्धा मर्यादा होत्याच कि! आपण पाहायचो ते कार्टून अगदी नेहेमी स्मरणात राहील असच असायचं . मोगली , सिम्बा , स्पायडर मन यांचे गाणे सुद्धा आईकायला किती छान वाटायचे . 
           आता बरेच आई - बाबा नोकरी करतात म्हणून मग मुलांना कुठल्या - कुठल्या शिबिरांना पाठवतात. त्यामुळे मुलांना सुट्टीत मामाच्या गावी जायची किंवा अजून कुठल्या गावी जायची मज्जासुद्धा नाही अनुभवता येत. 
           गम्मत अशी कि माझ्या भावाला आणि त्याच्या मित्रांना मी ह्या गोष्टी सांगितल्या तर ते काय म्हणतात माहितीय ? म्हणे '' तुमची जनरेशन वेगळी होती, आमची जनरेशन वेगळी.  त्यामुळे  थोडा तरी बदल व्हायला हवा ना !'' ( म्हणजे आम्ही दिवसभर त्या टि.व्हि.लाच चिकटून बसणार! )
           दुसर अस कि हे मुल परीक्षेत नेहेमी पहिले असतात . पण परीक्षा संपल्यावर त्यांना काही विचारल तर त्यांना सांगता नाही येत. या उलट चित्रपटांचे गाणे किंवा एखाद्या कार्टून बद्दल विचारल तर लगेच उत्तर देतात !  म्हणजे त्यांच्या अर्थाने त्यांना जी प्रगती वाटतेय ती खरतर अधोगतीच म्हणायला नको का? 
           आता या अधोगतीतून या मुलांना बाहेर कस काढायचं हा प्रश्न बऱ्याच आई - बाबांना  पडताना दिसतो. कारण काय आहे कि मुलांना जर टि.व्हि. पाहू नकोस अस रागावल तर ते खूप चिडचिड करतात. बाहेर खेळायला तर हकलावच लागत त्यांना. या तंत्रज्ञानामुळे निसर्गापासून सुद्धा खूप लांब गेलेल्या या मुलाचं भविष्य काय असेल ते सांगता येन कठीण झालय. पण ते अंधारात नसेल अशीच आशा आपण करू शकतो.